برخی درباره‌ی تفاوت بین مدل پایه‌ی مک‌بوک ایر با قیمت ۹۹۹ دلار و نسخه‌ی ۱۲۴۹ دلاری اظهار نظر کرده و آن را خنده‌دار خوانده‌اند.
هردومدل داراری پردازنده‌ی ۸هسته‌ای با ۴هسته‌ی پرقدرت و ۴هسته‌ی کم مصرف و موتور عصبی با ۱۶هسته، هستند. درحالی که مدل بالارده دارای یک پردازنده‌ی گرافیکی ۸هسته‌ای است که در مک‌بوک پرو و مک مینی جدید نیزدیده میشود.
این در حالی است که مدل پایه دارای پردازنده‌ی گرافیکی با ۷ هسته است. نظر می‌رسد یک نقطه‌ی تمایز عجیب و غریب است، مخصوصا زمانی که اختلاف عملکرد در دنیای واقعی بسیار اندک باشد. چرا اپل چنین چیزی را تفاوت میان دو مدل در نظر گرفته است. اپل این مورد را به عنوان یک تفاوت در نظر نمی‌گیرد و توضیح می‌دهد که به عنوان binningتراشه معروف است.
هیچ فرآیند ساخت تراشه‌ای، بی‌نقص نیست. هرچه روند کار در مقیاس کوچکتری رخ می‌دهد، چالش های تولید تراشه افزایش می‌یابد. وقتی در سطح نانومتر کار صورت می‌گیرد، تمیزترین اتاق‌ها نیز دارای برخی عناصر آلودگی میکروسکوپی هستند. بنابراین آنچه که شرکت‌ها اغلب انجام می‌دهند برای دستیابی به یک مشخصات خاص است و زمانی که به این مشخصات دست پیدا نمی‌کنند، آن را به عنوان یک نسخه با مشخصات پایین‌تر به فروش می‌رسانند و به اصطلاحی در یک سطح دیگری قرار می‌گیرند.
این همان چیزی است که به عنوان سرعت کلاک اتفاق می‌افتد. ممکن است یک تراشه‌ی عالی قادر باشد تا با ماکزیمم سرعت خود کار کند، در حالی که اندکی گرم شود، اما با این وجود می‌تواند با سرعت کمی کندتر نیز به درستی کار کند. بنابراین مواردی که نمی‌توانند با سرعت ماکزیمم کار کنند، به عنوان نمونه‌ی کندتر به فروش می‌رسند. اپل از TSMC نمی‌خواهد که نسخه‌ای از تراشه‌ی M1 را به جای پردازنده‌ی گرافیکی ۸هسته‌ای با پردازنده‌ی گرافیکی ۷هسته‌ای تولیدکند. در عوض این تراشه‌ها را که صدمه‌ای به گرافیک آن‌ها وارد شده (به دلیل گرمای بیش از حد) به طوری که فقط ۷ هسته از ۸ هسته به درستی کار میکند، در مدل پایه‌ی مک‌بوک ایر مورد استفاده قرار می‌دهد.
مزیت این روش صرفه‌جویی در هزینه است. اپل به جای دورانداختن تراشه‌هایی که کاملا منطبق برمشخصات خواسته شده نیستند، می‌تواند برخی از آن‌ها را دوباره استفاده کند. این کار باعث افزایش بازدهی و در نتیجه کاهش هزینه میشود.
اولین نفری باشید که نظر میدهید.